Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Αγανακτισμένοι...

Έχω κάτι αιώνες να γράψω στο blog...Έπηξα με τη δουλειά, έχασα επαφή με την επικαιρότητα, οργάνωνα και τα του γάμου - ναι, ναι μπήκα κι εγώ στο κλαμπ! Αλλά από προχτές είδα ένα μικρό φως...

Άκουσα, είδα, διάβασα, μου έστειλαν invitation στο διαδίκτυο να συμμετάσχω κι εγώ στο κίνημα των ''Αγανακτισμένων''. Πριν προχωρήσω σε υποκειμενικές κρίσεις, αποφάσισα να το δω από μέσα. Άλλωστε πάντα πίστευα ότι ποτέ ένα κίνημα δεν ξεκινάει εξαρχής συνειδητοποιημένο. Πιάνεται από μια αφορμή και στην πορεία, είτε γιατί αντιλαμβάνεται την δυναμική του, είτε γιατί εντέλει κάποια συνιστώσα του κινήματος επιβάλλει (με την καλή έννοια) την άποψή της, εξελίσσεται σε κίνημα ανατροπής. Ή πνίγεται στις αντιφάσεις του και πάει σπίτι του, αφού οι συμμετέχοντες απλώς θέλαν να φωνάξουν να εκτονωθούν και μέχρι εκεί...

Προχτές στο Σύνταγμα είδα και τα δυο στοιχεία. Πλέον θεωρώ (αυτάρεσκα ίσως) ότι έχω εξελιχθεί σε μεγάλο φυσιογνωμιστή! Είδα ανθρώπους που κρίνοντας απ'τα λόγια και τις συμπεριφορές τους, είναι θέμα ημερών να ξαναγυρίσουν στον καναπέ με το laptop στα γόνατα και τον freddo στο χέρι. Είδα όμως και κόσμο που ποτέ δεν περίμενα να τον δω σε πορεία. Κόσμο που ναι μεν ξεκινούσε απ'το ''Ούστ!'', το ''Κλέφτες-κλέφτες'' και το ''Φέρτε πίσω τα κλεμμένα'' αλλά αντιλαμβανόταν πλέον ότι αυτό δεν αρκεί. Δεν αρκεί απλά η αποδοκιμασία. Δεν αρκεί πλέον μια γιούχα. Οι πιο πολλοί κατάλαβαν ότι πρέπει να υπάρξει και κάτι άλλο : αντι-πρόταση! Ναι, δε μας αρέσει το σύστημα, αλλά έχουμε και άποψη για το τί σύστημα θέλουμε. Μπορεί αν ρωτήσεις 15 ανθρώπους να ακούσεις 15 διαφορετικές γνώμες, αλλά εντέλει δε βλάπτει και λίγος ρομαντισμός στις επαναστάσεις.

Και βέβαια, δεν μπορεί να μην τεθεί και το ζήτημα της στάσης της Αριστεράς. Ώρες-ώρες σκέφτομαι ότι πολύ πιθανό η Αριστερά να παθαίνει ίλιγγο μπροστά στην προοπτική της εξουσίας. Να φταίει η πολύχρονη παραμονή στην ελάσσονα αντιπολίτευση; Να φταίει η ξεροκεφαλιά των στελεχών; Η ανικανότητα των ηγεσιών; Η τυφλή πίστη στη μία και μοναδική τους αλήθεια; Η συνενοχή τους εν τέλει; Το τελευταίο ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι το'χω σκεφτεί πολλές φορές.

Μένει να δούμε στο τέλος ποιοι εννοούν αυτά που λένε και ποιοι πραγματικά έχουν διάθεση να κυνηγήσουν μέχρι τέλος το όνειρό τους..Ειδάλλως, θα πρέπει να περιμένουμε την στιγμή που θα πάμε να κάνουμε ανάληψη στο ΑΤΜ και δε θα υπάρχει φράγκο ή θα μας έχουν μπλοκάρει τις καταθέσεις, όπως στην Αργεντινή το 2001....

1 σχόλιο: