Τί να πρωτοακούσεις...

Λόγω της τρέλας μου με τη μουσική, προσπαθώ όσο γίνεται να παρακολουθώ τα τεκταινόμενα στο χώρο, σε όλα τα είδη. Αποτέλεσμα : το υπέρτατο μπλέξιμο. Κάποια στιγμή "μπούκωσα" τόσο πολύ που υπέβαλα εαυτόν σε κάθαρση μέσω..κλαρίνου, πανηγυριώτικου μάλιστα, ξέρετε αυτού που το echo της κιθάρας και των πλήκτρων δημιουργεί όλη αυτή τη μυστικιστική διάθεση, σε συνδυασμό με το πράσινο - ορεινό συνήθως - περιβάλλον και τη μυρωδιά της τσίκνας απ'τα σουβλάκια-κοντοσούβλια-γουρουνόπουλα. Κάτι τέτοιες ώρες αντιλαμβάνομαι αυτό που πολλοί λένε, ότι πλέον και κάτι πραγματικά καλό να βγει στη δισκογραφία, χάνεται μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό από λαϊκο-σκυλο-ποπ-εντεχνο-άτεχνο βομβαρδισμό. Βάλε και το διαδίκτυο που έχει μπει για τα καλά στο χορό - λογικό, άμα πάει ο πιτσιρικάς ροκάς να δώσει ένα demo στην εταιρεία και του ζητάν να βάλει και μια ζεϊμπεκιά, τί να κάνει..

Πάντως ως μανιώδης ραδιοφωνάκιας - λόγω και της δουλειάς οδηγώ αρκετές ώρες καθημερινά - παρατηρώ μια συνεχή ανακύκλωση συγκεκριμένων ασμάτων, ένθεν και ένθεν. Προφανώς παίζει η ρημάδα η playlist. Το θέμα είναι ότι πάει να χαθεί κι όλη εκείνη η μαγεία του ραδιοφώνου με τους μουσικούς παραγωγούς, τις αφιερώσεις και τον όλο αυτοσχεδιασμό που χαρακτήριζε ανέκαθεν το συγκεκριμένο μέσο..Όπως άλλωστε με πληροφορεί φίλος ραδιοφωνικός παραγωγός, πλέον οι διοικήσεις των σταθμών επιβάλλουν τις playlists και παρακάμπτουν ουσιαστικά τους παραγωγούς - πρακτικά τους καταργούν, όσο πάει και λιγοστεύει το συνάφι..Κρίμαζ..